Wildplassen zonder schroom
Nettie Moonen-Maas (71) woont in Berkel-Enschot, maar wandelt en fietst door het hele land. Maar zeker in deze coronaperiode met gesloten horeca kan het nog wel eens een uitdaging zijn een plek te vinden voor een plaspauze. Nettie is daarom inmiddels heel blij met haar plastuitje. “Ik vertel het ook aan andere dames, het is voor mij echt dé oplossing.”
Nettie heeft een verzakking (prolaps). “Gelukkig is dat nu zo onder controle. Ik heb wel eens last van urineverlies, en ik moet echt op tijd plassen. Als ik te lang wacht, gaat het wel eens mis.” Dat geeft een extra uitdaging in natuurgebieden, waar ze samen met haar man veel te vinden is. ’s Ochtends in de auto met de fietsen achterop, en dan zo’n zestig of zeventig kilometer fietsen in bijvoorbeeld Limburg of op de Veluwe. “Heerlijk, ik kan niet wachten tot het weer goed fietsweer is.”
Plastuit
Nog voordat de horeca sloot vanwege de coronamaatregelen was het al een uitdaging om op tijd een wc te vinden voor een plaspauze. En nu zijn ze er gewoon niet. Nettie is de schroom van het wildplassen voorbij. “Ik schaam me er niet voor, ga gewoon in de bosjes zitten. Maar ja, mijn lijf wordt wel echt stijver en ik heb dan moeite omhoog te komen. Daarom zat ik graag tussen het mais, kon ik me makkelijk aan de stengels omhoog trekken, haha.” Ze is sinds kort een plastuitje gaan gebruiken. “Zo hoef ik niet meer te hurken en weer op te staan. Een broek met een rits is ideaal, en je moet niet teveel haast hebben. Op vakantie is het een keer goed mis gegaan. En het regende daarbij ook nog. En ja, dan moet je nog helemaal terugfietsen naar je vakantieadres.”
Achter een boom
Door al haar avonturen in de natuur, komt Nettie van alles tegen. “Ik zoek de plekjes voor wildplassen wel uit natuurlijk, bijvoorbeeld achter een dikke boom of in een dicht bos. Nou, daar ben ik niet de enige in; er ligt toch een partij papier en ander afval. ‘Neem het nou toch gewoon mee, in een plastic zakje’, denk ik dan. Ik gebruik dan zelf ook handgel. Ik prik elke week zwerfafval en ben er altijd weer verbaasd over wat mensen allemaal achterlaten, zonder erbij na te denken.”
Toiletten in de natuur
Horeca, plastuit of wildplassen zijn oplossingen voor een groter probleem; de Toiletalliantie vindt dat er gewoon altijd voldoende openbare toiletten in de buurt moeten zijn. Dus ook in natuurgebieden. Daarom gaan we samen met Natuurmonumenten aan de slag voor meer toiletten in de natuur. Het is een begin, want eigenlijk moet er een toilet komen op elke 25 km langs fietspaden en op elke 5 km langs wandelpaden.
